IN MEMORIAM of ALEXIS GR.- ΣΤΗΝ ΜΝΗΜΗ του ΑΛΕΞΗ ΓΡ.

Ποιά Δημοκρατία και ποιά Λαϊκή Κυριαρχία ζούμε στην Ελλάδα του 2008 ;

Με αφορμή τον θάνατο του Αλέξη Γρηγορόπουλου αλλά και με τον σεβασμό που απαιτούν οι οποιεσδήποτε μεταθανάτιες αναλύσεις και αναφορές στο τραγικό αυτό γεγονός, έζησα και εγώ σαν ένας απλός Έλληνας πολίτης – με δημοκρατικές ευαισθησίες - τις θυελλώδεις αντιδράσεις που επακολούθησαν και συντάραξαν την φαινομενική – επιφανειακή «ηρεμία» των Προεόρτιων ημερών.
Παράλληλα, έχοντας εμπειρικά βιώσει τόσο τους χώρους του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου – σαν απόφοιτος της Αρχιτεκτονικής του Σχολής – όσο και του κλίματος του Πανεπιστημιακού Ασύλου – των καταλήψεων – του «καταφυγίου – ορμητήριου» όλων των ομάδων «αντιεξουσιαστών – αναρχικών» (όπως αυτοαποκαλούνται) αλλά και των πολιτικοποιημένων – ιδεολογικών τους επίσημων ενδοφοιτητικών σχηματισμών – είναι χαρακτηριστικό ότι στην δική μας Σχολή και για το μεγαλύτερο διάστημα της δικής μου φοίτησης ο κορυφαίος – δυναμικότερος σε ποσοστά και εκλεγμένης αντιπροσωπείας στην ΕΦΕΕ ήταν ο Α.Χ.Α. = Ανεξάρτητος Χώρος Αρχιτεκτονικής – που πολύ περισσότερο «επικοινωνούσαν» και είχαν «ιδεολογική ομοιογένεια» με αυτές ή με ανένταχτες αριστεριστικές – μη εκπροσωπούμενες στο Κοινοβούλιο πολιτικές ομάδες, είμαι σε θέση να κρίνω διαχρονικά τις εξελίξεις στους ιδεολογικούς χώρους της Νεολάιας.
Σε κάθε περίπτωση λοιπόν, η «εν ψυχρώ» ή «εν θερμώ» (από δήθεν απειλή της ακεραιότητας των πάνοπλων και ειδικά εκπαιδευόμενων Ειδικών Φρουρών….) αφαίρεση της ζωής οποιουδήποτε νεολαίου συνιστά από μόνη της μια τραγική «θρυαλλίδα» στο ευαίσθητο και «εύφλεκτο» μίγμα της σημερινής Νεολαίας. Είναι λοιπόν , κατά την προσωπική μου γνώμη, άνευ ουσίας και μηδενικής σημασίας οι ένθεν και ένθεν «κραυγές απόγνωσης» για το «που βαδίζει η νεολαία μας ;....» ή ακόμη περισσότερο « τι εκφράζει με τις φωτιές και τις καταστροφές που βάναυσα προκαλεί ; ……». Μακράν πλανώμενοι οι ορισμένοι πολιτικοί ταγοί (άραγε από ποιούς και με ποιο μάκρος χρονικού ορίζοντα), κατατάσσουν – ενοχοποιούν και διαχωρίζουν τους νέους σε ομάδες : καλούς – κακούς – καταστροφικούς – σκεπτόμενους. Οι νέοι υπήρξαν στην Ιστορία και θα υπάρχουν πάντα για να αμφισβητούν, να κριτικάρουν ανεμπόδιστα και χωρίς προκαταλήψεις ή «υποσχετικές», να «αναζωογονούν» τις φθαρμένες και παρωχημένες δομές και ιδεολογίες και να τις καταδικάζουν στο «χρονοντούλαπο της λήθης». Και ακόμη και οι ακραίες τους πρακτικές και «εκρήξεις» ,όσο παράλογες στην κοινή λογική και αν φαντάζουν – το να καταστρέφεις το μοναδικό βιοποριστικό κέλυφος του μικρομαγαζάτορα δεν είναι ούτε ότι δημοκρατικότερο ούτε «ιδρώνει το αυτί» κανενός από τους «άρχοντες και εξουσιάζοντες», δεν καθρεφτίζουν παρά το βάθος του ψυχικού τους σπαραγμού και του ιδεολογικού και αξιακού αδιεξόδου που έχουν περιέλθει με ευθύνες που μόνο οι ίδιοι δεν έχουν . Αντί αυτών ψάξτε τις πραγματικές αιτίες στις πικραμένες και απαξιωμένες ψυχές τους στην ίδια την σύγχρονη Ελληνική πραγματικότητα, στους ίδιους τους τους γονείς που μοχθούν καθημερινά και βλέπουν γύρω τους ένα ορυμαγδό σκανδάλων – ανεξέλεγχτα διατιθέμενων απίστευτα μεγάλων χρηματικών ποσών σε απίθανους αποδέκτες – παράλληλα με την δική τους ανασφάλεια και αβεβαιότητα να αποκτήσουν αξιοπρεπή διαβίωση και επαρκή ορίζοντα προόδου και άξιας ανέλιξης για τους απογόνους τους .
Όσο για τους εκπροσώπους των πολιτικών κομμάτων, αυτοί πια ως «Κορυφαίοι» της εξελισσόμενης «Τραγωδίας» αδυνατούν να δούν πέρα από τις μικροπολιτικές τους σκοπιμότητες και αντί για μία και ίσως μοναδική φορά να κάτσουν από κοινού και να ακούσουν πρώτα τους πιο πολλούς από αυτούς τους νέους και τους δασκάλους και τους γονείς τους, να βρούν Νέες Πορείες και καινούργιο σχεδιασμό όλων των αποφάσεων που τελικά καταλήγουν να τους επηρεάζουν, και είναι αυτά τα περισσότερα σχεδόν ζητήματα που χρειάζονται άμεση – επείγουσα και δυναμική αλλαγή : Εκπαίδευση – Ελεύθερος Χρόνος – Περιβάλλον – Δομή και Οικονομία της σύγχρονης μικρομεσαίας Οικογένειας – Επαγγελματική Αποκατάσταση και αξιοπρεπής διαβίωση – Συνύπαρξη με όλες τις νέες και δημιουργούμενες πληθυσμιακές ομάδες και μειονότητες – Σεβασμός στον ίσο – όμοιο συνάνθρωπο και στα δημοκρατικά του δικαιώματα ζωής- απασχόλησης – προόδου – Ανάδειξης των αξιόλογων και επιμερισμένων ταλέντων και προσωπικών Δυνατοτήτων και υποστήριξης της Έρευνας και της Διαφορετικότητας. Δεν αντέχουμε πια να τους βλέπουμε μπροστά στα ΜΜΕ και τις κοινοβουλευτικές τους εκπροσωπήσεις να λειτουργούν διασπαστικά και ως άλλοι «εξτρεμιστές» να τραβούν ο καθένας από την ακατανόητα διαφορετική του γωνιά το «σώμα» της Ελληνικής Δημοκρατίας, και να καταντούν εκείνοι χειρότεροι από αυτούς που υποτίθεται ότι καταγγέλλουν και δακτυλοδεικτούν !!!



Just F.K. – ένας Έλληνας που σκέπτεται ακόμη βαθιά δημοκρατικά